Oblicze Chrystusa na chuście to obraz „Acheiropoietos” to znaczy nie ludzką ręka uczyniony.
Ten typ ikonograficzny powstał w oparciu o opowiadanie o królu Edessy, Abgarze.
Król chory na trąd wysłał posłańca do Jezusa z prośbą o uzdro-wienie.
Chrystus otarł twarz płótnem na którym odbiło się Jego oblicze.
Na widok Świętego Oblicza król Abgar został uzdro-wiony.
W tradycji Kościoła Zachodniego istnieje podobne opowiadanie o chuście św. Weroniki.
Na ikonie przedstawiona jest twarz Chrystusa na chuście, czasem podtrzy-mywanej przez dwu aniołów.
Twarz otoczona jest nimbem krzyżowym bez dolnej belki. Na dole włosy Chrystusa ułożone są w dwa skręcone pukle.
Jest to nawiązanie do mitologicznych przed-stawień gorgony, które miały posiadać moc odstraszającą.
Twarz Chrystusa, ma więc groźne spojrzenie, odstrasza złe moce, jednocześnie jednak sam wyraz twarzy jest łagodny,
wyraża miłość Boga do człowieka.
